Bagi sesiapa yang perasan, diawal filem “hikayat merong mahawangsa”, masa sultan yang ceritakan kisah merong tu baru nak mula cerita, dia ada sebut lebih kurang macam ni : segala puji bagi Allah Tuhan seru sekalian a’lam.
Atau pon bagi sesiapa yang pernah baca kitab lama2, terutamanya kitab tulisan jawi lama, juga banyak disebut “Tuhan seru sekalian a’lam”. Korang tau tak apa yang dimaksudkan dengan “seru” disini?
 |
| gambar hiasan ihsan dari pok cik google |
Kalau dalam kitab jawi lama, ejaan seru tu hanya terdiri dari 3 huruf jawi iaitu sin-ro-wau. Kalau mengikut ejaan baru jawi, memang sin-ro-wau akan berbunyi seru tapi oleh kerana ejaan ni dalam bentuk ejaan jawi lama, maka sebutan yang betulnya sepatutnya ialah SARWA.
Hal ni kerana tulisan jawi lama banyak “kekurangan” huruf2 “vocal” seperti alif, wau, dan ya. So, kalau ikut tulisan jawi baru, ejaan tu sepatutnya sin-ro-wau-alif.
Dalam kem kelab santun yang aku penah ikuti sebelom ni, ada satu ceramah berkenaan “sarwa islam”. Penceramah yang menggelarkan dirinya “abu faiz” itu kata, dah banyak orang yang tersalah baca tulisan jawi lama dan tersebut seru sedangkan ianya sarwa.
Jadi, sebutan yang sepatutnya ialah “segala puji bagi Allah, Tuhan sarwa sekalian a’lam”. sarwa ni asalnya adalah bahasa sastera lama yang bermaksud segala, sekalian, seluruh[1]. Jadi, kalau digantikan, maksudnya : Tuhan seluruh sekalian a’lam.
Tapi kalau mengikut kamus dewan edisi ke-4, istilah seru juga dapat diterima pakai sebagai sarwa. Kerana maksud seru yang ke-3 dalam kamus dewan ialah serba, sarwa[1].
rujukan
[1] kamus dewan edisi ke-4
Pha is
0 Comments